Góra Kalwaria jest gminą miejsko-wiejską położoną w południowej części powiatu piaseczyńskiego (województwo mazowieckie), w dolinie Wisły, w południowej części Kotliny Warszawskiej. Miasto ulokowane zostało na wysokiej, malowniczej skarpie wiślanej. Gmina zajmuje obszar 145,11 km2. Największą część - ok. 64,5 % powierzchni - zajmują użytki rolne. Znaczny jest także udział lasów - 21 %. Główne kompleksy leśne znajdują się w północnej części gminy pomiędzy Brześcami a Baniochą, w rejonie Baniochy oraz w południowej części pomiędzy Czerskiem a Sobikowem oraz pomiędzy Czaplinkiem a Julianowem. W południowo-wschodniej części gminy przeważają sady. Są one, zwłaszcza wiosną w porze kwitnienia, atrakcyjnym elementem krajobrazu, który przyciąga turystów. Warto zauważyć, że sadownictwo to ważną gałąź gospodarki regionu.
Założycielem Góry Kalwarii był biskup poznański Stefan Wierzbowski, który postanowił założyć na Mazowszu nowe centrum pielgrzymkowe. Założył Nową Jerozolimę (jak pierwotnie nazwano miasto) na planie krzyża łacińskiego, nawiązując tym samym do układu przestrzennego Jerozolimy. U podstawy krzyża znalazło się wzgórze (obecnie cmentarz parafialny). Oś pionową wyznacza dzisiejsza ulica Kalwaryjska wraz z rynkiem. Oś pozioma to obecne ulice Pijarska i Dominikańska. Układ przestrzenny miasta należy do najbardziej oryginalnych na Mazowszu. Góra Kalwaria uzyskała prawa miejskie w 1670 r.
Dzisiaj można tu oglądać cenne zabytki architektury sakralnej, m.in.: kościół na Górce pw. Podwyższenia Krzyża Świętego (dawny tzw. Ratusz Piłata), barokowy kościół pobernardyński pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, barokową kaplicę św. Antoniego z 2 poł. XVIII w., barokowy kościół pw. Opatrzności Bożej. Na uwagę zasługują też stary cmentarz katolicki (1797) i cmentarz ewangelicko-augsburski z XIX w.
W XIX w. Góra Kalwaria stała się ważnym ośrodkiem chasydyzmu. W czasach II Rzeczypospolitej sława mieszkającego tu cadyka Abrahama Altera przyciągała tysiące pielgrzymów, którzy podróżowali linią kolei wąskotorowej z Warszawy przez Piaseczno (obecnie ciuchcia kursuje na trasie Piaseczno - Tarczyn i nie dociera do Góry Kalwarii). W mieście zachował się cmentarz żydowski z 1827 r.
Najstarszym i zarazem najcenniejszym zabytkiem na terenie gminy są ruiny zamku książąt mazowieckich w Czersku - jednej z najstarszych miejscowości, a także najstarszym ośrodku chrześcijaństwa na południowo-zachodnim Mazowszu. Zamek wzniesiony został w 2 poł. XIV w. Przez Czersk prowadziły ważne szlaki handlowe: z Pomorza na Ruś i z Mazowsza na Śląsk. Była tu także przeprawa przez Wisłę. Miejscowość utraciła swe znaczenie na przełomie XIV i XV w. Do dziś czytelny jest historyczny, średniowieczny układ urbanistyczny Czerska z rynkiem i siatką ulic, z których dwie najważniejsze to dawne trakty prowadzące w kierunku Warszawy oraz Warki. Dziś u podnóża położonego na skarpie Wiślanej Czerska, aż po obwałowanie rzeki rozciągają się sady jabłoniowe. Wycieczka do Czerska to niezapomniane przeżycie zwłaszcza w okresie ich kwitnienia, na przełomie kwietnia i maja. Z zamkiem sąsiaduje, usytuowany na wzgórzu północnym, niewielki kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego (1805-1806).
Przez gminę prowadzą dwie popularne trasy rowerowe z Warszawy: niebieska trasa nadwiślańska do Czerska oraz zielony szlak przez Lasy Chojnowskie do Góry Kalwarii. Ponadto na terenie gminy istnieje czerwony szlak rowerowy wokół Góry Kalwarii o długości 54 km. Turyści piesi mają do dyspozycji zielony szlak prowadzący przez Górę Kalwarię i Czersk na południe w stronę Warki, szlak czerwony będący fragmentem Podwarszawskiego Szlaku Okrężnego oraz żółty szlak prowadzący terenami nadwiślańskimi poniżej skarpy Wisły - łączący Górę Kalwarię z Konstancinem-Jeziorną. W ostatnim czasie oddano do użytku turystyczną ścieżkę spacerową (długości 5,5 km), obejmującą najciekawsze zabytki Góry Kalwarii.
Źródło: Materiały własne UMiG
www.gorakalwaria.pl