Portret reprezentacyjny i epitafijny

Malarstwo portretowe sarmackie występujące w zbiorach Muzeum Kresów w Lubaczowie związane jest z wybitnymi osobistościami uczestniczącymi w życiu rycerskim i obywatelskim kraju. Zgromadzone portrety reprezentują układy formalne i treściowe szeroko spopularyzowane i występujące kiedyś w galeriach antenatów zdobiących wiele dworów i pałaców, klasztorów i kościołów. Kultura sarmacka w sposób szczególny znajdowała swój plastyczny wyraz w malarstwie portretowym, na który miał wpływ polski strój narodowy: szlachecka delia, kontusz, uczesanie czy elementy uzbrojenia wojskowego. U swojego początku portret sarmacki przyjął dwie formy najbardziej dla niego wówczas charakterystyczne: typ reprezentacyjny, ukazujący postać w całej lub półpostaci, z symbolicznie potraktowanym skrótem pałacowego wnętrza i okazaną oznaką urzędu oraz herbami określającymi ród i koligacje. Te przedstawienia w sali pałacu, czy na ścianie świątyni miały głosić wielkość i znaczenie osoby przedstawianej. Bardzo popularnym w okresie sarmatyzmu był także portret trumienny i epitafijny, który miał za zadanie przedstawić i upamiętnić zmarłego.