Wystawa stała "Rekonstrukcja wnętrz mieszkań robotniczych z lat 20. i 30. XX w."

Wystawa jest próbą odtworzenia warunków mieszkalnych środowiska robotniczego Łodzi okresu międzywojennego. Pokazujemy dwa typy mieszkań:

1. Mieszkanie biedniejsze (robotnika niewykwalifikowanego) – jednoizbowe - z podziałem funkcjonalnym na część kuchenną i pokojową.

2. Mieszkanie zamożniejsze (majstra, robotnika wykwalifikowanego) – dwuizbowe - składające się z kuchni i pokoju, z meblami i sprzętami o wyższej klasie.

Wystawa została przygotowana w oparciu o przedmioty gromadzone przez muzeum specjalnie na potrzeby wystawy (zakupy, dary) oraz eksponaty wypożyczone ze zbiorów Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi.

Dotyczy lat 1920-39, a więc okresu najważniejszego dla formowania się odrębnego folkloru robotniczego.

Podstawową bazą źródłową przy jej realizacji były informacje pochodzące z Archiwum Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Łódzkiego (wywiady, fotografie), pracy doktorskiej prof. Grażyny Ewy Karpińskiej „Mieszkanie robotnika łódzkiego w okresie międzywojennym. Analiza etnograficzna" oraz kilku prac magisterskich na temat kultury robotniczej.

Ekspozycję urządzono w domku wybudowanym prawdopodobnie w l.60. XIX wieku, na posesji należącej do przemysłowca Karola Bennicha, położonej przy ul. Wólczańskiej 68. Domek ten, usytuowany przy fabryce, od początku pełnił funkcje wyłącznie mieszkalne, być może początkowo zajmował go właściciel, a później lokatorami byli pracownicy jego firmy.

Budynek nie był skanalizowany, posiadał jedynie instalację elektryczną .
Jego jedyne przedstawienie graficzne znajduje się w reklamie firmy Bennicha, zamieszczonej w Jubiläumsschrift der Lodzer Zeitung z 1913 roku.