Trudno dociec kiedy w Besku zbudowano pierwszy drewniany budynek dworski. Mogło to nastąpić jeszcze w końcu XVIII w. Ówczesny dwór, którym opiekowała się straż dworska, spełniał rolę domku myśliwskiego dla wracających po polowaniu właścicieli okolicznych wsi. W poł. XIX w. na miejscu pierwszego zbudowano drugi, czworoboczny, częściowo murowany dwór, którego dach pokryto gontem. W jego przestronnym wnętrzu znajdował się duży salon, jadalnia, trzy pokoje oraz kuchnia. W jednym z pokoi urządzono bibliotekę, w której znajdowały się także cenne obrazy i połyskującą zbroją. Przed gankiem ustawiono wazon z kwiatami, a zabudowania otaczał park ze starymi dębami, jesionami i bukami.
Obok dworu wzniesiono, istniejące do dziś, budynki folwarczne, w których mieszkało kilkunastu fornali wraz ze swymi rodzinami. Dwór, czworaki i park ogrodzono kamiennym murem. W murze (od strony kościoła) znajduje się kapliczka św. Floriana z gnomonem, czyli prostym zegarem słonecznym. Właścicielami dworu byli m.in. Józef i Aniela Kłopotowscy, Jan Janike z Prus, Adolf de Hildebrandt z Drezna oraz książę Adam Czartoryski (ostatni właściciel przed wojną). Po wojnie dwór przejęło Kółko Rolnicze w Besku, a majątek ziemski rozparcelowano. W poł. lat 50. budynek rozebrano, a część materiału przeznaczono na budowę remizy strażackiej.