Pałac powstał w latach 1900-1902, w stylu neomanierystycznym, według projektu Teodora Talowskiego. Jest to budynek jednopiętrowy, o nieregularnej bryle, z licznymi wykuszami, loggiami, z trójkondygnacyjną wieżą i trójbocznym ryzalitem. Pałac zbudowano z czerwonej cegły, detale wykonano z kamienia.
Najciekawszą formę ma elewacja ogrodowa z trójbocznym ryzalitem środkowym, loggiami w obu kondygnacjach, werandą narożną i wieżą. Okna mają kamienne obramienia, są dzielone tylko poziomo, wyraźnie nawiązując do rozwiązań angielskich. Na wieży umieszczono datę budowy Anno Domini MCMII, a nad głównym wejściem sentencję: "Sibi, amico et posteriatati" – "Sobie, przyjacielowi i potomnym". Główne wejście prowadzi do centralnie położonego piętrowego westybulu (reprezentacyjnego hallu), otoczonego na wysokości drugiej kondygnacji drewnianym gankiem.
Przy pałacu zachował się rozbudowany zespół folwarczny, m.in. zabytkowe obory, powozownie, pozostałości muru okalającego folwark i pałac.