Kościół gotycki, według tradycji ufundowany w 1340 r. przez Kazimierza Wielkiego. Pierwotnie był dwunawowy, z jednym lub dwoma filarami podtrzymującymi sklepienie krzyżowo-żebrowe. Kościół był wielokrotnie niszczony. W 1840 r. został odbudowany, a w 1900 r. – powiększony o kaplicę i kruchtę. Jest budowlą murowaną z ciosów kamiennych, jednonawową, dwuprzęsłową, z jednoprzęsłowym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium, wspartym szkarpami. We wnętrzu, w ostrołukowym łuku tęczowym, znajduje się późnogotycki krucyfiks z XVI w. Ołtarz główny jest neogotycki (1902), a dwa ołtarze boczne – barokowe (XVII/XVIII w.). Z wyposażenia warto zobaczyć zwłaszcza barokową kamienną chrzcielnicę z XVII w. z rokokową drewnianą pokrywą.