Kościół Najświętszej Marii Panny (na Burku), drewniany. Prawdopodobnie powstał ok 1440 r, wtedy został poświęcony przez kardynała Izydora - co napisane jest na desce belkowej. Jest tam jednak pomylona data - kardynał Izydor był przejazdem w 1440 r, a nie w 1462 r. Kościół został rozbudowany w 1620 r po pożarze - przez Andrzeja Tarło, a w XIX w przesunięty o 6 m od nurtu Wątoku, który wielokrotnie zalewał budynek co powodowało wielkie zniszczenia. Obwiązano kościół linami i na wałkach przesunięto. Zbudowano wtedy nowe fundamenty. W 1910 r dobudowano do niego wieże.
Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej, oszalowany, przykryty jednokalenicowym dachem. Od zachodu znajduje się wieża . Wewnątrz - ołtarz główny rokokowy z obrazem z XVI w, ale niestety przemalowanym w XVIII - Matki Bożej Szkaplerznej - przeniesiony z katedry w XIX w. Po bokach figura św Jana Chrzciciela i niezidentyfikowanego biskupa. U góry obraz Zwiastowania. Po bokach kopie tryptyków z Muzeum Diecezjalnego - z Brzeźnicy i Kamionki Małej - po prawej św. Rodzina - św. Anna Samotrzeć. Na skrzydłach święte - Zofia, Barbara, Katarzyna i Dorota. Drugi ołtarz niekompletny, brakuje figury centralnej, a obok św. Barbara i św. Katarzyna. Na skrzydłach biskupi św. Stanisław i św Wojciech. U góry prorocy.
Andrzej Tarło fundował także chór - na nim możemy znaleźć herby Teofili z Tarłów Ostrogskiej, Dominika Zasławskiego, Marcina Szyszkowskiego - biskupa i papieża Grzegorza XV i Tomasza Zamoyskiego. Zachowała się polichromia z XVII w na zaskrzynieniach, a kościół wymalowany został w 1930 r. przez Tadeusza Terleckiego. W łuku tęczy na belce krzyż z XVII w z Józefem z Arymatei ( ofiarował grób Jezusowi) i Nikodemem.