Zespół klasztorny w Tuchowie należał do benedyktynów, dziś pieczę nad nim sprawują redemptoryści. Są tu barokowy kościół Nawiedzenia NMP (z l. 1677-1682), z kaplicami dobudowanymi w 2 poł. XVIII w., oraz neobarokowy czteroskrzydłowy klasztor (z l. 1896-1898, rozbudowany w 1925 r.). Tuchów położony jest 17 km na południowy wschód od Tarnowa, nad rzeką Białą, wśród przepięknie zalesionych pagórków. Miasteczko zaczęto budować w XIV w., gdy znaleziono pokłady soli kamiennej. Jednak znacznie wcześniej, po prawej stronie Białej, osiedli OO. Benedyktyni i na miejscu pogańskiego grodziska Lipie wznieśli kościółek Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Dzisiaj w tuchowskim kościele króluje w głównym ołtarzu Matka Boża Tuchowska – Pani Tarnowskiej Ziemi. Cudowny obraz, namalowany olejnymi farbami, na kredowym podkładzie na lipowej desce wielkości 44 x 59 cm, pochodzi z XVI w. Przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce. W prawej ręce Maryja trzyma różę. W ołtarzu głównym Cudowny Obraz znajduje się od 1620 r. W burzliwych latach wojen z Kozakami i Szwedami, rycerze wyruszający na wyprawy przyjeżdżali najpierw do Tuchowa, by przyjąć Sakramenty Święte i po potarciu szabel o ołtarz, szli do walki w obronie wiary i ojczyzny.
W 1683 r. murowana świątynia zastąpiła zbyt małą już – drewnianą. W wieku XIX po Benedyktynach i Jezuitach (1820-43) opiekę na Sanktuarium w 1893 r. przejęli OO. Redemptoryści. Ich zasługą jest m.in. rozbudowanie kościoła i klasztoru. Oni również doprowadzili do mającej miejsce w dniu 2 października 1904 r. koronacji Cudownego Obrazu.
Do dnia dzisiejszego Tuchów uznawany jest za główne Sanktuarium diecezji tarnowskiej, chociaż pielgrzymi przybywają tu i z dalszych stron. Ostatnio Sanktuarium stało się miejscem pielgrzymowania rolników. W Tuchowie co roku bardzo uroczyście obchodzi się rocznicę koronacji Cudownego Obrazu.