Zamek zabezpieczający Polskę od Państwa Zakonu Krzyżackiego wybudowano w czasach panowania króla Kazimierza Wielkiego (ok. 1360 r.) w miejscu wcześniejszych fortyfikacji drewnianych. W II poł. XV w., w związku z przejęciem przez Polskę Pomorza znacznie spadło znaczenie zamku (jak i innych warowni kujawskich). Wpływ na jego upadek miał również rozwój ówczesnej techniki wojennej (w tym zastosowanie broni palnej), do której zamek nie był dostosowany.
Warownia stopniowo popadała w ruinę. Dopiero za czasów króla Zygmunta Augusta dokonano remontu zamku. Wprawdzie zamek nie został zniszczony przez Szwedów w czasie Potopu ale w 1766 r. fosa była zasypana, a mury i budynki zamkowe leżały w gruzach. Na początku XIX w. z zamku pozostały jedynie ruiny, które zostały wykorzystane przez sprowadzonych do miasta kolonistów niemieckich do wzniesienia w latach 1824-1828 kościoła luterańskiego.
Wieża zamkowa została zaadaptowana na kościelną dzwonnicę. Przedecka parafia ewangelicko-augsburska egzystowała w latach 1827-1945. Po II wojnie światowej opuszczoną świątynię przejęła Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska", która ulokowała w niej magazyn zbożowy. Magazyn funkcjonował do roku 1960, kiedy to Miejska Rada Narodowa w Przedczu podjęła uchwałę o przeznaczeniu obiektu na cele kulturalno-oświatowe.
Przebudowę byłego kościoła na Miejski Dom Kultury przeprowadził w latach 1973-1977 toruński oddział Pracowni Konserwacji Zabytków. W obiekcie od 19 grudnia 1977 r. funkcjonuje Miejski Dom Kultury.