Kościół św. Stanisława, biskupa męczennika, został zbudowany przed 1782 r. z łamanego kamienia wapiennego, na wzgórzu Laskowiec, w miejscu starej drewnianej kaplicy, gdzie - jak głosi podanie - położona była też ówczesna osada Żarki. Wzmiankowany był w 1595, 1748 i 1763 r. jako przydrożna drewniana kaplica, stojąca przy ważnym trakcie handlowym prowadzącym z Krakowa do Częstochowy.
Od połowy XIX w. kościół był już w ruinie. Ten niewielki, orientowany, jednonawowy obiekt był otynkowany wewnątrz, posiadał pokaźne, wielobocznie zamknięte prezbiterium (XVIII-wieczne odbicie gotyku), trzy ołtarze, dwa wejścia: główne od zachodu, zamknięte półkoliście, drugie od północy - z łukiem koszowym. Nawę prawdopodobnie przykrywał dwuspadowy, a prezbiterium wielospadowy, niższy dach, kryty gontem. Przy kościele znajdował się cmentarz grzebalny.
W latach 1982-1983, dzięki członkom Towarzystwa Przyjaciół Żarek, kościół został odgruzowany, ponadto przeprowadzono badania archeologiczne, w wyniku których odkryto pochówki, datowane na drugą połowę XV w. W 1989 r. dokończono prace, wypełniając ubytki murów i zabezpieczając ich koronę.
Pochodzenie kościoła wiąże się być może z wcześniejszym kultowym przeznaczeniem tego wzgórza, a później z miejscem grzebalnym. Ludowe podanie mówi też, że świątynię ufundował bogaty rycerz, jako wotum za szczęśliwy powrót z wyprawy wojennej.