Historia kościoła p.w. św. Augustyna w Borucinie jest stosunkowo krótka, ponieważ sięga 1894r. kiedy hrabia Lichnowski podarował wsi 6 morgów pola, aby na niej wybudować szkołę, kościół, plebanię i cmentarz. Ponadto przekazał na ten cel darowiznę w wysokości 15000 marek. Do realizacji planów, sporządzając odpowiedni projekt przyszłej świątyni, przystąpiono w 1899r. Na przyszłym placu kościelnym w 1904 roku rozpoczęło się wypalanie cegły, a 28 sierpnia 1904 roku (w dniu św. Augustyna) położony został kamień węgielny. Stan surowy budowli osiągnięto w 1905 roku, a w kwietniu 1906r. poświęcono powstałą neogotycką budowlę.
Nastąpił okres wyposażania wnętrza, które zlecono firmom Weffers z Kolonii, Meyer z Monachium oraz rzemieślnikom z Ołomuńca. Interesujący los spotkał dzwony świątyni, które na przestrzeni ponad stu letniej historii trzykrotnie wymieniano. Pierwszy raz nastąpiło to 13 lipca 1917r., kiedy na wniosek ówczesnej władzy państwowej zdemontowano i przeznaczono je na cele wojenne. W 1927r. dzięki hojności mieszkańców zakupiono i poświęcono dwa nowe dzwony, które również nie miały szczęścia być długo na wieży kościelnej, ponieważ w połowie marca 1941r. Okupant niemiecki zajął je na cele wojenne.
Po drugiej wojnie światowej po raz kolejny zakupiono nowe dzwony, których powieszenie na zniszczonej po wojnie wieży nie było możliwe. Postanowiono więc zabudować je na sąsiedniej dzwonnicy cmentarnej. Dopiero w 2013 roku zabrzmiały nad Borucinem kościelne dzwony, które zakupione zostały dzięki inicjatywie społecznej mieszkańców. Jeden, dochowując tradycji poświęcono św. Józefowi, a drugi papieżowi Janowi Pawłowi II.