Dwór został wzniesiony prawdopodobnie w II poł. XVI w., być może z wykorzystaniem elementów wcześniejszej budowli, jako murowana siedziba obronna. Przebudowany i rozbudowany w XVIII w., modernizowany w XIX w. Korpus dworu jest murowany z kamienia i częściowo z cegły, piętrowy, na rzucie prostokąta. W XVIII w. w elewacji frontowej dobudowano wydatny ryzalit zwieńczony tympanonem. Pozostałe elewacje zachowały pierwotny, nieregularny układ. Przetrwały renesansowe piwnice, ukazujące pierwotny układ dworu. Piwnice te są przesklepione, murowane z kamienia, z kamiennymi portalami i obramieniami okiennymi. W poziomie parteru zachowały się sklepienia, a na piętrze częściowo wystrój kaplicy i niektórych pomieszczeń. Dwór otacza ogród podworski z XIX w., położony na północnym skraju wsi nad potokiem. Ogród ma kształt trapezu. Zachowały się grupy starodrzewu. Drzewostan jest urozmaicony, najczęściej występujące gatunki to: lipy, graby, buki, dęby, brzozy, sosny, jesiony i kasztanowce.