W skład zespołu pałacowo-parkowego wchodzą pałac, spichrz, oranżeria oraz park pałacowy. Jego początki sięgają połowy XV w. W miejscu tym w 1445 r. mieścił się dwór, którego właścicielami byli Morawa, Banesz i Boczko z Iwonicza. Kolejno przechodził „z rąk do rąk” zamożnych rodzin szlacheckich. Należał m.in. doIwanieckich, Sienieńskich, w XVII w. Bobolów i Witowskich, a w XVIII w. Stadnickich, Ossolińskich i Potockich. W 1793 r. wieś kupił Michał Ostaszewski, by po kilku latach sprzedać Teofilowi Załuskiemu.
Istniejący pałac w Iwoniczu wybudowali w latach 1882-1883 Michał i Helena Załusscy. Stanowił rodzinną siedzibę do wybuchu II wojny światowej. Nie ominęły pałacu zniszczenia i grabieże wojenne. Podczas I wojny, od grudnia 1914 r. do maja 1915 r. zamieszkiwał tu rosyjski generał ze swoim sztabem, którzy dokonali grabieży znacznej części zbiorów bogatej biblioteki. Dodatkowo piętno odcisnęło zamieszkiwanie w czasie II wojny tu oddziału SS, a po wyzwoleniu wojsk rosyjskich. Przyczyniło się to znacznie do dewastacji całego zespołu pałacowo-parkowego.
Po upaństwowieniu majątku umieszczono w pałacu Załuskich szkołę, później PGR i Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego. Po wyremontowaniu całości w latach 1977-78, dłuższy czas był nieużytkowany. Dopiero po przekazaniu Uniwersytetowi Rzeszowskiemu, który umieścił tu ośrodek konferencyjno-szkoleniowy Międzynarodowego Centrum Edukacji Ekologicznej Uniwersytetu Rzeszowskiego, uzyskał swój obecny blask.