Otoczony wspaniałym parkiem krajobrazowym pałac powiększał się stopniowo przez kilka stuleci. Być może właśnie dlatego wydaje się idealnie wkomponowany w otoczenie. W latach 1678-1684 dokonano gruntownej przebudowy wzniesionej kilkadziesiąt lat wcześniej oficyny. Inicjatorem prac był prymas Stefan Radziejowski, a projekt barokowego pałacu przypisuje się Tylmanowi z Gameren. Na początku XIX w. na zlecenie Anny z Ossolińskich i Kazimierza Krasińskiego budowli nadano cechy klasycystyczne. Kierujący pracami Jakub Kubicki dobudował też galerię łączącą pałac ze smukłym, neogotyckim zameczkiem, wzniesionym na miejscu dawnego dworu obronnego z XV w. W zewnętrzne ściany zameczku wmurowano detale ze starszych budowli.
Piękny pałac był nie tylko chlubą właścicieli, ale również natchnieniem dla artystów. Częstym gościem bywał tu mieszkający w sąsiedniej Kuklówce Józef Chełmoński. Henryk Sienkiewicz obmyślał w Radziejowicach kolejne sceny Krzyżaków.
Muzy krążą po pałacu do dzisiaj. Znajduje się tutaj Dom Pracy Twórczej, w którym każdy może zregenerować siły i poszukać natchnienia. Warto przyjechać tu na weekend (od maja do końca września w godz.10.00-17.00) - stylowe wnętrza są wtedy udostępniane do zwiedzania. Zachowało się tu wiele cennych pamiątek przeszłości. W Sali Malinowej zachwycają delikatne tapety z jedwabiu, a w Sali Porcelanowej pyszni się komplet XVIII-wiecznej miśnieńskiej porcelany. Bogatą kolekcję obrazów tworzą dzieła najbardziej znanych XIX-wiecznych malarzy polskich. Pałac w Radziejowicach chlubi się posiadaniem największej w kraju kolekcji płócien Józefa Chełmońskiego. Latem w sali koncertowej często rozbrzmiewają dźwięki muzyki poważnej.
Znani i mniej znani artyści chętnie poszukują natchnienia w otaczającym pałac parku. Spiętrzone wody Pisi Gągoliny tworzą urokliwe stawy, wokół których zielenią się dorodne lipy, wiązy i modrzewie. Przed wejściem do pałacu rośnie pomnikowy miłorząb dwuklapowy. Do zespołu pałacowego należą również zabytkowe stajnie, wozownie i młyn wodny. Między drzewami po drugiej stronie drogi kryje się piękny modrzewiowy dwór z końca XVIII w., nazywany Domem Administratora.
Drugim cennym zabytkiem Radziejowic jest kościół, do którego prowadzi z pałacu zabytkowa aleja lipowa. Świątynia pod wezwaniem św. Kazimierza uważana jest za arcydzieło mazowieckiego klasycyzmu. Zgodnie z projektem Jakuba Kubickiego w latach 1821-1822 wzniesiono budowlę o oryginalnym, ośmiobocznym kształcie. W dwóch ryzalitach znajdują się kruchta i prezbiterium. Wnętrze zdobią barokowo-klasycystyczne, polichromowane ołtarze. Można na nich odszukać herby rodów Ossolińskich (Topór) i Krasińskich (Ślepowron).