Przed falochronem wschodnim w darłowskim porcie zbudowana została latarnia morska. Już w 1715 r postanowiono ustawić światła nawigacyjne po obu stronach ujścia Wieprzy. W 1885 r. stanęła tu tu nieduża stacja pilotów. Wybudowana z czerwonej, licowanej cegły z przylegającą do niej kwadratową wieżą, w której oknie umieszczono lampę z soczewką IV klasy na wysokości 2,2 m. Świeciła czerwonym światłem o zasięgu 6 Mm.
W 1899 r wymieniona została w lampie soczewka na cylindryczną, katadioptryczną, lepszą o dwie klasy od starej i zmieniono też charakterystykę światła latarni na białe, przerywane. W 1927 r dobudowano do wieży jedną kondygnację, nad której umieszczona została laterna ze stalową kopułą, otoczoną galeryjką. Od tej pory wysokość latarni wzrosła do 22 m.
Laterna z optyką pryzmatyczną, tarczową złożoną z 13 segmentów i zmieniacz na dwie żarówki, każda po 1000 W. 1966 r. to dalsza modernizacja latarni polegająca na zmianie sposobu zasilania dla zapewnienia oświetlenia w przypadku braku zasilania. Źródło światła zostało zastąpione lampą halogenową o mocy 100 W umieszczoną w sześciożarówkowym zmieniaczu. W 1998 r osuszono mury i wzmocniono ścianę północną. W sierpniu 2000 r latarnia została udostępniona do zwiedzania.