W średniowieczu Chojna, ówczesny Königsberg, była największym miastem Nowej Marchii, czyli terytorium ciągnącego się wąskim pasem między Wielkopolską i Pomorzem Zachodnim, zbudowanego w 2 poł. XIII w. przez margrabiów brandenburskich kosztem tych dwóch słowiańskich prowincji. Załamanie koniunktury przyniosła wojna trzydziestoletnia, ale prawdziwą katastrofą była dopiero II wojna światowa, po której zniszczone w 75% miasto właściwie przestało istnieć. Jak w większości niemieckich miasteczek na wschodzie największe zniszczenia spowodowały tutaj nie tyle same działania wojenne, co późniejsza okupacja radziecka. Żołnierze rosyjscy stacjonowali tu zresztą aż do 1992 r. Ze Starego Miasta do dzisiaj pozostał tylko duży, zabudowany po bokach nowymi domami pusty plac, na środku którego stoją dwa pomniki dawnej świetności: ratusz i fara. One również zostały zrujnowane w 1945 r., lecz ratusz odbudowano na przełomie lat 70. i 80. XX w. na siedzibę domu kultury (w piwnicach mieści się restauracja "Rycerska"), natomiast rekonstrukcja kościoła, rozpoczęta na początku lat 90., trwa do dzisiaj.
Obydwa budynki stanowią szczytowe osiągnięcia sztuki gotyckiej z całym arsenałem form typowych dla tego stylu. Ratusz zachwyca przede wszystkim swoimi koronkowymi szczytami, utkanymi z ceglanych lizen, gzymsów, wimperg, rozet, blend i maswerków. Kościół nawet dziś przytłacza ogromem, można więc sobie tylko wyobrazić, jak majestatycznie musiała wyglądać ta budowla w XV w., otoczona gęstą ciżbą drewnianych domków i kamieniczek. Architekt Henryk Brunsberg zastosował tutaj typowy dla północnego gotyku zabieg konstrukcyjny, chowając do wnętrza budowli wszystkie przypory, które stworzyły wewnętrzny szkielet z wianuszkiem kaplic. Ponieważ z budowli nie wydzielono również prezbiterium, całość tworzy niezwykle zwartą ceglaną bryłę, która majestatycznie wznosi się do nieba ostrołukami okien, monstrualnym czerwonym dachem i ponad 100-metrową - trzecią co do wysokości po Jasnej Górze i Świdnicy - wieżą kościelną w Polsce! Gwoli sprawiedliwości trzeba odnotować, że pierwotna wieża runęła w połowie XIX w. i została odbudowana w formie neogotyckiej, niemniej jednak jej aktualna forma z pewnością odzwierciedla marzenia i ambicje średniowiecznych budowniczych.