Przepięknie położony na wysokim wzgórzu majestatyczny neogotycki budynek kościoła św. św. Piotra i Pawła kryje wiele zagadek i tajemnic. Jak głosi przekaz ustny, pierwszą chrześcijańską świątynię zbudowano tu w 1062 lub 1082 r. Wcześniej na wzgórzu kościelnym prawdopodobnie stała tzw. kącina - pogańska świątynia. XIX-wieczne ewangelickie kroniki parafialne opisują miejsce pod trzema dębami na wzgórzu, które miało być ośrodkiem kultu bóstw pogańskich. Na miejscu pierwszej świątyni wybudowano w 1699 r. nowy kościół, a w latach 1745-1749 rozbudowano jego południowe i północne skrzydło. Legenda mówi o kuli, która utkwiła w jego drzwiach, kiedy rozwścieczony szlachcic usiłował zastrzelić pastora. Duchowny srodze mu się naraził, gdy nakazał pijanego dziedzica moczyć w beczce.
Prawdą jednak jest, że mieszkańcy wsi w 1733 r.wygonili pastora, który próbował wprowadzić kazania w języku niemieckim. Główczyce stanowiły wówczas ważną enklawę kaszubszczyzny skutecznie opierającej się germanizacji. Kaszubskie kazania zakończyły się w Główczycach w 1886 r. wraz ze śmiercią pastora Lohmana. Jak głosi kolejna legenda, kilka dni po wygłoszeniu ostatniego kaszubskiego kazania w drewnianą wieżę kościoła trafił piorun i świątynia doszczętnie spłonęła. W 1891 r. na miejscu starego kościoła zbudowano nowy.
I jeszcze jedna tajemnica: w kronice kościelnej zapisano informację, że podczas prac porządkowych pod prezbiterium załamała się podłoga i oczom zdumionych parafian ukazało się podziemne pomieszczenie zawierające grobowce...
W tym pełnym atrakcji i tajemnic kościele po II wojnie światowej pojawili się księża salezjanie i przywrócili mu katolicki charakter sprzed wieków. Nabożeństw kaszubskich niestety już nie ma, ale światynię warto zobaczyć.