W okresie porozbiorowym Gawłów, tak jak i cała Bocheńszczyzna, był w rękach austriackich. W latach 1785-1790 nastąpił masowy napływ kolonistów, którzy utworzyli Nowy Gawłów. Na mocy Patentu Toleracyjnego utworzyli zbór luterański, dla którego zbudowano w 1809 r. stojący do dziś drewniany dom modlitwy, a w pobliżu cmentarz, plebanię i budynki gospodarcze.
W czasie II wojny światowej, kiedy miejscowa, niemiecka ludność opuściła przed zbliżającym frontem na przełomie lat 1944/45 swoje miejsce zamieszkania zbór przestał istnieć. Kościół został przejęty przez wyznawców wiary katolickiej. Poświęcono go 14 października 1945 i nadano mu wezwanie św. Andrzeja Boboli.
Jest to budowla oszalowana o konstrukcji zrębowej. Wieża mająca konstrukcję słupową składa się z dwóch kondygnacji. Barokowe wyposażenie kościoła wykonali lokalni rzemieślnicy. Znajdujące się we wnętrzu ołtarze przedstawiające Serce Jezusowe i rzeźby czterech Ewangelistów, a także chrzcielnica datuje się na XIXw. Kościół funkcjonuje do po dziś dzień.