Pałac Ponińskich z charakterystyczną kamienną fasadą jest najokazalszym zabytkiem Horyńca-Zdroju. Powstał po gruntownej przebudowie poprzedniego dworu lub pałacu, przeprowadzonej w latach 1905–1912 przez Aleksandra Ponińskiego, według projektu architekta Teodora Talowskiego.
Dwór posiadał rozległe podziemia, które prowadziły daleko poza obwarowania. Jak podają przedwojenne przewodniki, jeden z podziemnych korytarzy miał wyjście w naturalnym zagłębieniu, zwanym Wilczą Jamą. Po pożarze w 1946 r. pałac odbudowano. Zmieniono przy tym nieco formę zewnętrzną, gruntownie przebudowując wnętrze. Pałac zbudowany jest z cegły i kamiennych ciosów, posiada dwukondygacjny korpus główny i trójkondygacyjne skrzydło boczne. Na osi korpusu usytuowany jest ryzalit z wejściem głównym i balkonem wspartym na czterech kolumnach.
O dawnych właścicielach przypomina umieszczony nad wejściem herb Ponińskich oraz marmurowy portal, pamiętający jeszcze czasy dworu Telefusów. Przez pewien czas pałac był siedzibą PGR-u, a od 1969 r. mieściło się w nim sanatorium „Metalowiec” – obecnie „Bajka”. Pałac otacza XVIII-wieczny park podworski o układzie geometrycznym z dwoma niewielkimi stawami. Nieopodal pałacu zachowało się kilka XIX-wiecznych budynków gospodarczych dawnego folwarku: oficyna, obory i spichlerz. Warto przyjechać tu chociażby na weekend.