Pałac Izraela Kalmanowicza Poznańskiego, nazywany "łódzkim Luwrem", to największa rezydencja fabrykancka w Polsce i niezwykle ciekawe miejsce na mapie Łodzi. Neobarokowa budowla zajmuje cały narożnik ulic Zachodniej i Ogrodowej, przy której wznoszą się potężne mury dawnej fabryki Poznańskiego (dziś największe w Europie centrum kulturalno-rozrywkowo-handlowe Manufaktura) i robotnicze domy.
Eklektyczny pałac powstawał w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XIX wieku, a autorami kolejnych projektów byli Juliusz Jung, Hilary Majewski, Dawid Rosenthal, Adolf Zeligson. Pałac krótko służył rodzinie Poznańskich, zresztą sam fundator zmarł przed ukończeniem budowy. W okresie międzywojennym gmach przebudowano, mieściły się tam urzędy. Dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku uznano obiekt za cenny zabytek. Dziś mieści się w nim Muzeum Historii Miasta Łodzi, odbywają się bale i imprezy artystyczne.
Zabytkowa, secesyjna klatka schodowa prowadzi wprost do ogromnej jadalni, saloników i sali balowej, gdzie zachowały się ścienne malowidła, witraże, sztukaterie i kominki. Zwiedzając zadziwiające bogactwem i dekoracyjnością wnętrza, można zapoznać się z historią i kulturą XIX-wiecznej Łodzi, poznać fenomen wielokulturowej i wielowyznaniowej metropolii przemysłowej. Stała wystawa "Panteon Wielkich Łodzian" przybliża sylwetki znamienitych artystów związanych z miastem: Władysława Reymonta, Juliana Tuwima, Jerzego Kosińskiego, Artura Dedeciusa, a także Artura Rubinsteina i Aleksandra Tansmana. W zadbanym, przypałacowym ogrodzie warto zobaczyć galerię współczesnych rzeźb.