Monumentalny budynek z bardzo bogato zdobioną elewacją znajdujący się przy ul. Więckowskiego 36 należał pierwotnie do Maurycego Poznańskiego i jego żony Sary Silberstein (Maurycy był synem łódzkiego przemysłowca Izraela Kalmanowicza Poznańskiego). Pałac wzniesiono w roku 1896 na narożnej działce u zbiegu ulic: Więckowkiego (d. Nowo-Cegielniana) i Gdańskiej (d. Długa). Autorem projektu architektonicznego był Adolf Zeligson, który wzorował się na budynku weneckiej Biblioteki św. Marka Sansovina.
Architekt umieścił łódzki pałac na planie litery L nadając mu styl neorenesansowy. Pierwsze piętro pełniło funkcję rezydencjonalno-mieszkalną, drugie mieszkalną. Z tyłu znajdowały się oficyny i zaplecze gospodarcze tworzące dziedziniec. Całość uzupełniał wspaniały ogród. Przez lata zmieniało się otoczenie rezydencji - nie ma już zieleńca, a także jej wnętrze utraciło bezpowrotnie wiele z oryginalnego wyglądu/wyposażenia. Stało się to w latach 1946-48 kiedy to budynek adaptowano na muzeum.
Do dziś zachowały się jedynie piękna klatka schodowa wyłożona marmurami, zdobiona sztukateriami i oknami z witrażami oraz sala obrad (I piętro) wyłożona dębową boazerią i kasetonowym sufitem. Obecnie dawny pałac Maurycego Poznańskiego jest dalej siedzibą Muzeum Sztuki w Łodzi, które to w 1998 r. zostało wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów pod nr 53.