Możliwe, że pałac wzniesiony ok. 1700 r. stanął na miejscu jakiejś wcześniejszej budowli. Ok. 1770 r. został znacznie przebudowany, a w 1988 r. rozpoczęto jego remont, który jednak został przerwany. Pałac usytuowano w bocznej dolinie, prostopadłej do wsi, co znalazło odbicie w jego nietypowym układzie przestrzennym.
W skład tego niegdyś bardzo okazałego założenia wchodziły: dwukondygnacyjna część reprezentacyjna, zwieńczona na osi trójkątnym szczytem z facjatą, oficyna mieszkalna z 4 ćw. XIX w. ze sklepieniem kolebkowym i drewnianymi stropami, a także spichlerz, kuźnia, stodoła i wozownia (ob. w ruinie). Przed pałacem zachowały się pozostałości ogrodu i reprezentacyjnego podjazdu z murami oporowymi, a także resztki parku krajobrazowego założonego w XVIII w. i przekształconego w XIX w., ze śladami pierwotnego rozplanowania i nielicznymi okazami drzew.