I bacz na jego zabytki! To maleńkie miasteczko swoją bogatą historią mogłoby obdzielić wiele innych miast. W roku 1237 przybyli tu joannici, którzy na miejscu wczesnośredniowiecznego, pomorskiego grodu strażniczego wybudowali zamek, w 1269 r., za przyzwoleniem księcia Barnima I, zdobyty i zniszczony przez rycerstwo pomorskie.
Wydarzenia te odbiły się w ówczesnej Europie szerokim echem i doprowadziły do interwencji papieża, który na rozjemcę wyznaczył biskupa Ratyzbony. Książę Barnim I i uczestnicy napaści zostali obłożeni klątwą papieską. Ponieważ jednak wysłannicy biskupa wiozący tekst ekskomuniki zostali napadnięci i zabici, całe księstwo zostało obłożone interdyktem.
Wkrótce po owych wydarzeniach tereny te wraz z Reczem opanowali Brandenburczycy, którzy utworzyli Nową Marchię. Margrabiowie brandenburscy w 1284 r. w pobliżu zniszczonego zamku założyli miasto, a wzgórze z ruinami oddali cysterkom, które wybudowały tam klasztor, całkowicie zacierając ślady wcześniejszej warowni. Jak dowiodła historia, miejsce to nie było najszczęśliwsze - po zlikwidowanym w 1927 r. klasztorze nie pozostały na powierzchni żadne materialne ślady.
W czasie II wojny światowej Recz, położony niemal w linii umocnień Wału Pomorskiego, stanowił silny punkt oporu, w związku z tym został zniszczony prawie w 70%. Mimo to zachowało się do dzisiejszych czasów sporo cennych zabytków, m.in. na wielu odcinkach owal murów obronnych otaczających obszar starej części miasta. Wjeżdżających do miasta od zachodu wita Brama Choszczeńska, na wschodzie żegna Baszta Drawieńska ze stojącą tuż obok czatownią.
Najcenniejszym zabytkiem Recza jest potężna gotycka fara pw. Chrystusa Króla, pochodząca z połowy XIV w. Ta trzynawowa, halowa budowla z krzyżowymi i gwiaździstymi sklepieniami ma niezwykle cenne wyposażenie. Należy do niego piękny późnorenesansowy ołtarz z bogatą dekoracją snycerską z lat 1607-1611, renesansowa ambona z początku XVII w., a zwłaszcza późnogotycki krucyfiks z niezwykle realistyczną rzeźbą Chrystusa (XV w.). Zapewne względy pragmatyczne zadecydowały, że do najstarszego zabytku świątyni - romańskiej kamiennej chrzcielnicy wstawiono plastikową miskę. Plac przy południowej ścianie kościoła zamieniono niedawno w niewielki ogród, którego projektanci wzorowali się na cysterskich ogrodach wirydarzowych (wirydarz - dziedziniec klasztorny).