Włocławski przemysł ceramiczny liczy wiele lat. Pierwszy zakład powstał tu w 1873 r. W Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej przy ul. Słowackiego 1a znajduje się specjalny dział poświęcony włocławskiemu fajansowi. Zgromadzone wyroby pochodzą z fabryk Teichwelda i Asterbluma, Włocławskiej Fabryki Fajansu L. Czamańskiego, Fabryki Fajansu "Keramos", Polskiej Fabryki Fajansu "Bracia Cohn i ska" oraz innych. W muzeum można oglądać ceramiczne serwisy, wazony, lustra, żyrandole i drobną galanterię.
W stałej ekspozycji oddziału Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej, mieszczącego się w spichrzu przy ul. Zamczej 10/12, od lat pokazywane są przedziwne atrakcje - ceramiczne rzeźby Stanisława Zagajewskiego. Żył jak kloszard, oddany całkowicie swojej pasji - rzeźbieniu w glinie. Jako 2-letnie dziecko został znaleziony zimą 1929 r. na stopniach kościoła św. Barbary w Warszawie, dzieciństwo spędził więc w przyklasztornych zakładach opiekuńczych. Nigdy nie skończył żadnej szkoły. Próbował swych sił w różnych dziedzinach: gotowaniu, ogrodnictwie, introligatorstwie, szyciu, konwojowaniu. Amatorsko tworzył w glinie - najpierw ptaki, baranki, psy, a potem również większe kompozycje. Glinę doklejał powolutku, jak jaskółka budująca swe gniazdo, tworząc dzieła przypominające prace Antonia Gaudiego. Pracował przy odbudowie stolicy, ale odbiegał od projektów, realizując własne wizje. W latach 60. XX w. na stałe osiadł we Włocławku, a miejscowe muzeum zaczęło gromadzić jego ołtarze i rzeźby przestawiające fantastyczne zwierzęta, postaci biblijne, maski. Niektóre - jak osiem ołtarzy powstałych w latach 1968-1976 - są naprawdę ogromne. Przerażają, ale i fascynują. Artysta zmarł w kwietniu 2008 r. Na szczęście została jego ceramika, przez historyków sztuki zaliczana do nurtu art brut (sztuki surowej).