Zwycięstwo polskich pancerniaków w bitwie pod Studziankami opiewano głośno i często w okresie PRL-u. Powstały o niej książki, w pamięci wielu utrwalił się pogląd, że wygraną zawdzięczaliśmy załodze superczołgu z numerem 102. Trzy odcinki serialu Czterej pancerni i pies przedstawiały bój pod Studziankami według wizji scenarzysty Janusza Przymanowskiego.
Była to jedna z największych bitew pancernych na ziemiach Polski w okresie II wojny światowej (największa z udziałem polskich czołgów na froncie wschodnim). Doszło do niej między 9 a 15 sierpnia 1944 r. w czasie walk w obronie przyczółka na lewym brzegu Wisły, zdobytego na początku sierpnia przez oddziały radzieckie.
1. Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte walczyła o wsie Chodków i Studzianki. Jej przeciwnikiem były m.in. oddziały niemieckiej doborowej 1. Dywizji Pancerno-Spadochronowej "Hermann Göring". Polacy stracili w walce 18 czołgów, okrążeni i pokonani Niemcy ok. 40 pojazdów pancernych.
Najbardziej zażarty bój toczono o skrzyżowanie w Studziankach, zdobyte ostatecznie dopiero w czasie siódmego szturmu!
Dzisiaj w pobliskiej szkole jest izba pamięci (tel. 048 623 31 12), w której można zapoznać się bliżej z przebiegiem bitwy. Kilkaset metrów dalej stoi ponad 20-metrowej wysokości stalowa wieża z platformą widokową na szczycie (uwaga, wandale podcięli niektóre słupki ochronnej barierki!). Emocjonująca wędrówka na górę po ażurowych, ale bezpiecznych stopniach pozwala obejrzeć panoramę pola bitewnego. Na południowo-wschodnim końcu wsi znajduje się kolejna atrakcja, pomnik z czołgiem, który brał udział w bitwie. Na jego wieży jest wymalowany numer taktyczny 217.