Obecny, drewniany kościół został wzniesiony w 1841 roku na miejscu wcześniejszej świątyni. Budowlę (na planie prostokąta) przykryto dachem dwuspadowym zwieńczonym wieżyczką na sygnaturkę. Strop kościoła jest płaski, chór murowany i wsparty na dwóch słupach.
Barokowy ołtarz główny z rzeźbami św. św. Piotra i Pawła, Katarzyny i Kazimierza, Barbary i Floriana pochodzi z końca XVII wieku. Centrum ołtarza stanowi obraz Wniebowzięcia NMP (1680) w sukience drewnianej. Jeszcze w połowie XIX wieku obraz ten czczono jako cudowny. Oprócz ołtarza głównego, w kościele warto zwrócić uwagę na dwa ołtarze boczne. W jednym z nich, z połowy XVII wieku, umieszczono obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a w zwieńczeniu obraz Ukrzyżowania Jezusa oraz rzeźby św. Łukasza i św. Jana Ewangelisty. W drugim ołtarzu barokowym znajdują się obrazy św. Wawrzyńca i Matki Boskiej oraz rzeźby św. Jana Chrzciciela, św. Antoniego i Aniołów.
Spośród innych elementów wyposażenia świątyni można wymienić m.in.: ambonę barokową z rzeźbami Chrystusa i Ewangelistów, chrzcielnicę i tabernakulum z okresu baroku, żyrandol kryształowy z początku XIX wieku. Wyposażenie kościoła stanowią ponadto: obraz Koronacji NMP z XVII wieku w barokowej ramie i drugi - Zmartwychwstania Pana Jezusa z XVIII wieku, portret trumienny kolisty - XVII wiek, pięć blach herbowych z monogramami Sulima, Jastrzębiec i Radwan oraz rzeźby - grupa Pasji z XVII wieku, Chrystus Zmartwychwstały, św. Michał i św. Franciszek - XVII wiek, płaskorzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z XVII wieku i krucyfiks.