4 września 1939 roku zaczął formować się w Wołkowysku 110 Rezerwowy Pułk Ułanów, 12 września osiągając stan etatowy. Dowódcą pułku był ppłk Jerzy Dąbrowski, słynny zagończyk z wojny 1919/20 noszący już wówczas pseudonim „Łupaszka”, zastępcą był mjr Henryk Dobrzański, późniejszy „Hubal”, a oficerem taktycznym kpt. Maciej Kalenkiewicz, późniejszy „Kotwicz”
Po agresji sowieckiej na Polskę pułk wraz z BK „Wołkowysk” wyruszył na Wilno, następnie na Grodno, tłumiąc komunistyczno-dywersyjne wystąpienia na trasie marszu. 21 września 110 pułk przekroczył Niemen, obierając kierunek na Puszczę Augustowską, nie przekraczając granicy litewskiej, decydując się na dalszą walkę. 23 września stoczył potyczkę z Sowietami w rejonie miejscowości Krasne. 24 września w rejonie Dolistowa ponownie doszło do bardzo krwawej walki z Rosjanami. Po oderwaniu się od nieprzyjaciela pułk wycofał się w kierunku Grajewa. 28 września resztki pułku (100 szabel) doszły do Janowa koło Kolna. O godzinie 14.00 na odprawie ppłk Dąbrowski rozwiązał pułk.
Z żołnierzy, którzy nadal chcieli prowadzić walkę, utworzono dwie grupy: a) ppłk. Dąbrowskiego „Łupaszki”, która chciała dotrzeć na Litwę; b) mjr. Dobrzańskiego „Hubala”, która chciała osiągnąć Góry Świętokrzyskie. Tak więc w Janowie 28.09.1939 roku zaczęła się nowa epopeja partyzancka pułku, chociaż podzielonego, ale nierezygnującego z walki z wrogiem. Nad Biebrzą walczył z Sowietami „Łupaszka”, a w Górach Świętokrzyskich z Niemcami Samodzielny Oddział Kawalerii Wojsk Rzeczypospolitej Polskiej pod dowództwem mjr. ”Hubala”.
Byli oni pierwszymi partyzantami II Rzeczypospolitej 1939 roku.