Pierwsze wzmianki o parafii w Lisowie, należącej wówczas do dekanatu w Kijach, pochodzą z 1119 roku. W 1500 roku, na miejscu starego, prawdopodobnie drewnianego kościoła, rozpoczęto budowę nowej, murowanej świątyni gotyckiej. Po pożarze w 1740 roku kościół został rok później odbudowany staraniem księdza Jana Kantego Dymuchowskiego. Konsekrowany był w roku 1923 przez biskupa ordynariusza kieleckiego Augustyna Łosińskiego. Poważnie zniszczony w trakcie działań wojennych, obiekt systematycznie odnawiano i odbudowywano aż do roku 1982, kiedy to ukończono prace renowacyjne wnętrza kościoła. Dziś jest atrakcją turystyczną miejscowości.
Jest to kościół jednonawowy z niższym prezbiterium ze sklepieniem krzyżowym. Bryła nawy została przekryta dwuspadowym, stromym dachem o formie gotyckiej. Po obu stronach nawy dobudowano cztery kaplice: Matki Boskiej Częstochowskiej, św. Barbary, św. Jana Chrzciciela oraz św. Józefa. Nawę główną zamyka drewniany chór organowy wyposażony w skromny instrument.
Do bryły kościoła od strony zachodniej dostawiona została - czworoboczna u podstawy i ośmioboczna powyżej poziomu gzymsu - dzwonnica zakończona barokowym, cebulastym, dwudzielnym hełmem zwieńczonym iglicą. Kościół jest ogrodzony charakterystycznym kamiennym murem ze skarpami, takim jakie spotyka się na tym terenie wokół małych kościołów parafialnych.
Całość założenia kościelnego zlokalizowano na wzgórzu dominującym nad zabudową Lisowa. Od strony północnej, za murem kościelnym rozciąga się cmentarz parafialny, a przy jego bramie stoi kaplica grobowa (XVIII w.) jednego z proboszczów tutejszej parafii. Na ścianie kaplicy widoczne są trzy epitafia.