Pierwszą cerkiew wzniesiono w Jałówce już w wieku XVII (niektóre źródła podają, że był to wiek XVI). Przejściowo do roli cerkwi adaptowano również nowo budowany w połowie XIX wieku kościół Przemienienia Pańskiego.
Piękna budowla, którą oglądamy dzisiaj pobliżu jałowieckiego rynku, powstała w latach 1958-1966, ale mimo to od roku 2004 wpisana jest do rejestru zabytków. Zbudowano ją w miejscu prawosławnej świątyni zniszczonej w 1941 roku w wyniku niemieckiego bombardowania. Aż do czasu jej powstania nabożeństwa odbywały się w prowizorycznie przystosowanej do celów liturgicznych stodółce.
Cerkiew zaprojektował znany architekt Aleksander Grygorowicz. Powstał wówczas bardzo nowatorski jak na tamte czasy i z pewnością unikalny obiekt łączący w sobie tradycję z nowoczesnością. Obok tej świątyni z pewnością nie można przejść obojętnie. Ma kształt rotundy przykrytej szklaną kopułą – trochę kosmiczna, trochę astronomiczna, ale piękna. Polichromia jest autorstwa Józefa Łotowskiego. Aleksander Grygorowicz powrócił do Jałówki nieco później (1980), aby zaprojektować jeszcze dzwonnicę-kaplicę pw. Świętych Równych Apostołom Konstantyna i Heleny. Zwieńczona trzema baniastymi kopułkami, pod którymi wiszą dzwony, jest niezwykle harmonijną budowlą i doskonale komponuje się z wcześniej wybudowaną cerkwią.
Oryginalne ogrodzenie – mur z różnej wielkości kamieni jest dziełem o. Eugeniusza Konachowicza. Cały kompleks został wpisany do rejestru zabytków pod nr A-69. W skład zespołu wchodzą: cerkiew parafialna, dzwonnica-kaplica, otoczenie cerkwi w granicach ogrodzenia, kamienne ogrodzenie wraz z bramą i furtką.