Otoczony kamiennym murem z zabytkową bramą romański kościółek w Rosinach pochodzi z XIII wieku. Nie jest wielki (15,5 m x 8 m), trochę przysadzisty, z niedużymi okienkami i pięknie sklepionym portalem wejściowym. Ceglane (wtórnie otynkowane) przypory pochodzą z nieco późniejszego okresu, a drewniana, zwieńczona barokowym hełmem wieżyczka jest jeszcze młodsza. Chorągiewka na jej szczycie ukazuje datę 1734, ale zawieszony tam dzwon datowany jest na wiek XV.
Wielokrotnie przebudowywany kościół nieco zatracił swoje romańskie formy, ale nadal można się ich w kilku miejscach doszukać. Ozdobne okucia na bocznych drzwiach pochodzą z XV/XVI w.
Pierwotnie katolicki, w 1534 r. - na mocy zasady cuius regio, eius religio (czyja władza, tego religia) - przeszedł we władanie protestantów. Koniec wojny nie obszedł się z nim łaskawie. We wnętrzu świątyni urządzono stajnie, co wyraźnie zaszkodziło starej posadzce. Uporządkowany przez nowych mieszkańców, został poświęcony we wrześniu 1946 r., otrzymując wezwanie św. Michała Archanioła. Początkowo był kościołem filialnym parafii w Jesionowie. Od 1964 r. mieszkał w Rosinach ksiądz wikariusz, który - po erygowaniu w 1973 r. parafii - został też pierwszym tutejszym proboszczem.
Ze starego wyposażenia zachował się XVIII-wieczny ołtarz (pierwotnie ambonowy) z ciekawym zwieńczeniem i czterema korynckimi kolumnami. Stojące osobno trzy osiemnastowieczne rzeźby prawdopodobnie również pochodzą z wcześniejszego ołtarza, ale dziś trudno je dokładnie umiejscowić. Odmontowaną od ołtarza ambonę ustawiono przy ścianie.
Na terenie przykościelnym znajduje się niewielki cmentarzyk i duża, granitowa chrzcielnica pochodząca z okresu budowy świątyni. Chrzcielnica ma średnicę 85 cm. Zabytkowa bramka w ciągu kamiennego muru datowana jest na przełom XIV i XV wieku.
Kościół wpisano do rejestru zabytków pod nr 146.