Getto krakowskie, czyli "żydowska dzielnica mieszkaniowa", zostało utworzone zarządzeniem gubernatora dystryktu krakowskiego Generalnej Guberni, Ottona Wachtera, z 3 marca 1941 roku. Znajdowało się ono po prawej stronie Wisły, w Podgórzu. Jego teren obejmował obszar pomiędzy Rynkiem Podgórskim, Wisłą, Krzemionkami oraz linią kolejową Kraków - Płaszów. Do getta prowadziły cztery bramy, główna znajdowała się u zbiegu ulicy Limanowskiego i Rynku Podgórskiego. Teren ten opuściła ludność polska, a w granicach getta zamieszkali Żydzi. Getto otoczone zostało murem w kształcie żydowskich nagrobków, a za jego opuszczenie bez specjalnego zezwolenia groziła kara śmierci. W grudniu 1942 roku getto krakowskie zostało podzielone na dwie części - w części A mieszkały osoby zdolne do pracy, natomiast w części B osoby niepracujące oraz starsi.
Do dziś niewielkie fragmenty murów getta zachowały się w dwóch miejscach: przy ulicy Lwowskiej oraz na tyłach dawnego gimnazjum w Podgórzu przy ulicy Limanowskiego. Fragment przy ulicy Lwowskiej jest w dobrym stanie, natomiast przy ulicy Limanowskiego odnowiona została tylko niewielka część, reszta jest dość zniszczona.