Linia Hutnicza Szerokotorowa (LHS - dawniej Linia Hutniczo-Siarkowa), jak sama nazwa wskazuje, miała służyć transportowi rudy żelaza, siarki i węgla do byłego ZSRR bez przeładunku na granicy, gdyż szerokość torów w ZSRR była większa niż w naszym kraju (w ZSRR 1520 mm, a w Polsce 1435 mm). LHS była i nadal jest głównie linią przemysłowo-towarową; jednak posiada też znaczenie strategiczne.
Głównym projektantem lini był mgr inż. Józef Skorupski. Budowę zaczęto 15.11.1976, a skończono 30.11.1979. LHS ma blisko 400 km długości (a z z mijankami i torowiskami na stacjach 600 km), biegnie przez południową i południowo-wschodnią część Polski. Swój bieg rozpoczyna na granicy polsko-ukraińskiej na rzece Bug, w okolicach Hrubieszowa, a kończy na stacji Sławków Południowy w Zagłębiu Dąbrowskim (25 km od Katowic). Linia przebiega przez takie miejscowości jak: Hrubieszów, Jarosławiec, Wysokie (Zamość Bortatycze), Brody (Szczebrzeszyn), Zwierzyniec, Biłgoraj, Puszczę Sandomierską , Knapy (Wolę Baranowską), Sędziszów, Olkusz i Bukowno. Jedna z odnóg prowadzi do Huty Stalowa Wola i Elektrowni Stalowa Wola. Ukraiński odcinek wiedzie od mostu na Bugu przez Łudin, Izov, Vladimir Wołyński do Kowla, gdzie włącza się do sieci kolejowej kolei ukraińskich.
LHS jest najdłuższą linią szerokotorową w Polsce i najdalej wysuniętą na zachód linią szerokotorową (o prześwicie 1520 mm) w Europie. Na linii znajduje się również największa w naszym kraju rampa towarowa. LHS poza surowcami przewozi też TIRy i autokary. Na całej linii zlokalizowanych jest 53 przepraw mostowych i mostów oraz 13 wiaduktów. LHS stanowi jedną ze spółek PKP o nazwie PKP LHS Sp. z o.o. i wypracowuje dla siebie spore zyski (w przeciwieństwie do całej PKP). Na trasie linii wiodącej przez Puszczę Sandomierską można zaobserwować kilka nieukończonych wiaduktów biegnących nad torami. Wiadukty te były częścią nigdy niedokończonych dróg przebiegających nad LHS. Obecnie są systematycznie rozbierane, gdyż niszczały i stwarzały zagrożenie dla samej LHS.