Nowa Dęba powstała wraz z wielkim, gospodarczym przedsięwzięciem, jakim był Centralny Okręg Przemysłowy. Rozwój dawnej wsi Dęba oraz duży napływ ludności wymusiły niejako potrzebę budowy własnego punktu sakralnego.
Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza Majdanu Królewskiego, ks. Stanisława Stępnia, oraz dyrekcji Zakładów Metalowych stworzono prowizoryczną kaplicę w jednym z budynków (dziś koło Liceum Ogólnokształcącego). Jednak po czterech latach punkt ten został zlikwidowany.
We wrześniu 1951 roku wystąpiono do władz w Tarnobrzegu o zezwolenie na budowę kaplicy. W tym samym czasie spodziewając się negatywnej odpowiedzi, wierni w ciągu kilkunastu dni wznieśli drewnianą kaplicę i nakryli ją eternitem. Za doprowadzenie prądu dwóch elektryków zostało zwolnionych z pracy, trwały ciągłe utarczki z władzami powiatowymi, ale pomimo ostrych poleceń nikt nie podjął się rozbiórki kaplicy. Do realizacji tego planu próbowano wykorzystać więźniów, wojsko i obcych ludzi, lecz wszyscy odmówili wykonania tej pracy. Podłogę w kaplicy stanowił piasek, a zimą na ołtarzu kładziono rozgrzaną cegłę, aby ksiądz mógł ogrzać dłonie.
Gdy rozpoczął się okres, w którym już tak drastycznie nie gnębiono ludzi wierzących, dokonano szeregu prac, dzięki którym kaplica nabrała wyglądu i funkcji kościoła.
We wrześniu 1987 roku wykorzystując przychylność władz, rozpoczęto budowę murowanego kościoła. Świątynia została oddana wiernym i poświęcona 3 maja 1994 roku. Kościół ten jest widoczny przy DK-9 przebiegającej przez Nową Dębę.