Grodzisko w Wiślicy powstało najprawdopodobniej w XI wieku, kiedy to założono w tym miejscu mały gród otoczony czterometrowym wałem zbudowanym z ziemi oraz drewna. Wtedy owo miejsce było wyspą położoną wśród rozlewisk Nidy. W XII wieku uległ spaleniu. Na przełomie XII i XIII wieku wzniesiono kolejny gród obejmujący swoim zasięgiem całą wyspę. Został otoczony kamiennym murem o długości 440 metrów. Z badań archeologicznych wynika, że w grodzie znajdowały się ulice, przy których stało 37 domów, natomiast w centralnym jego miejscu była wykuta w skale studnia oraz zbiornik na wodę pitną.
Gród funkcjonował do najazdu tatarskiego w 1241 roku, kiedy to został ograbiony i zniszczony. Niewykluczone, że grodzisko związane było z organizacją państwa piastowskiego. Zostało odkryte podczas prowadzonych w latach 1949-1960 w tutejszej okolicy badań archeologicznych.
Położone jest wśród łąk, ok. 600 metrów na południowy wschód od centrum miejscowości. Jest w kształcie owalnego trójkąta. Po jego zachodniej stronie znajduje się ok. pięciometrowej wysokości odsłonięcie geologiczne skał gipsowych stanowiące pomnik przyrody nieożywionej.