72 Pułk Piechoty, wsławiony w wojnie z bolszewikami, został w 1922 r. przeniesiony z Pińska do Radomia. Otrzymał imię pułkownika Dionizego Czachowskiego. W końcu sierpnia 1939 r., wszedł w skład Armii "Łódź" dowodzonej przez Juliusza Rómmla. Walczył w rejonie Widawy, Wielunia, Łaska a następnie Pabianic. 7 września pod Chechłem doszło do ciężkiej i krwawej bitwy 72 Pułku Piechoty. Ogromne straty uniemożliwiły prowadzenie dalszej walki. Rozbity pułk przestał istnieć.
W lipcu 1944 r., 72 Pułk Piechoty został odtworzony w podziemiu przez Komendanta Okręgu "Jodła" płk. Jana Zientarskiego ps. "Mieczysław". Pułk skoncentrowano we wsi Gałki. Dnia 6 października 1944 r. pułk stoczył swoją ostatnią walkę w rejonie Przysuchy pod Eugeniowem i został rozwiązany. Po zajęciu Radomia przez Wehrmacht na terenie koszar 72 Pułku Piechoty przy ulicach A. Struga i J. Malczewskiego, utworzono obóz dla polskich jeńców wojennych z różnych formacji biorących udział w walkach w okolicach Radomia.
W październiku 1939 r. przewieziono tu również żołnierzy z Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" dowodzonej przez gen. Franciszka Kleeberga, wziętych do niewoli po bitwie pod Kockiem. W obozie panowały niezwykle ciężkie warunki - pobyt pod gołym niebem, brak żywności, choroby. Pomoc osadzonym organizowało społeczeństwo Radomia przekazując żywność, lekarstwa, cywilne ubrania. Dzięki uzyskanej pomocy wielu jeńcom udało się uciec z obozu i wrócić do swoich rodzin. W 1963 r., na placu 72 Pułku Piechoty przy ul. Malczewskiego ustawiono pomnik-mauzoleum płk. Dionizego Czachowskiego (pierwotnie ustawiony przed kościołem oo. Bernardynów, zburzony przez Niemców w 1940 r.). Umieszczono w nim urnę z ziemią z miejsc walk 72 Pułku Piechoty w czasie II wojny światowej.