Przez wieki chrześcijaństwa w Europie zmarłych chowano przy kościołach. Bogatsi wierni spoczywali w kryptach świątyń lub w bezpośrednim ich sąsiedztwie. Biedniejsi swoje miejsca spoczynku znajdowali na cmentarzach wokół kościołów. Sytuacja zmieniała się, gdy władze państw wprowadziły zakaz takich pochówków, kierując się względami sanitarnymi. Na przełomie XVIII i XIX w. nekropolie zaczęto lokować poza miejscowościami.
W Tucznie cmentarz katolicki przez wieki otaczał kościół parafialny. Pod koniec XVIII w. nekropolię przeniesiono w nowe miejsce przy Starym Trakcie Królewskim prowadzącym do Złotowa (dziś znajduje się tutaj ulica Adama Mickiewicza). Cmentarz ten funkcjonował od 1790 do jego zapełnienia w 1840 r. Następny cmentarz katolicki znalazł miejsce naprzeciw nekropolii ewangelickiej.
Dziś po starym cmentarzu katolickim pozostała kapliczka Świętego Krzyża. Rozebrano za to dawny mur cmentarny, a teren uporządkowano. Kapliczka, będąca jedynym śladem po miejscu pochówków, została pięknie odnowiona przez władze miasta.