Poprzedni kościół, który stał na tym miejscu pochodził z XVI w. i był własnością króla Zygmunta I. W roku 1739 świątynię zniszczył pożar. W tym samym roku przystąpiono do budowy nowego, drewnianego kościoła. W latach 1900-1903 kościół rozbudowano, powiększając nawę o część murowaną. Wewnątrz warto zobaczyć m.in. polichromię Antoniego Procajłowicza z 1925 r. i ołtarze z końca XVIII w. Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica, w której znajdują się dzwony z 1787 r.