Kaplica pw. Matki Bożej Pocieszenia w Hucie Deręgowskiej zbudowana została w 1904 roku. Zbudowali ją mieszkańcy tej wsi, którzy mieli dość daleko do najbliższego kościoła w Ulanowie. Tereny te w tamtym okresie były bardzo zalesione i mieszkańcy Huty Deręgowskiej nie zawsze byli wstanie dostać się na Msze Św. Mimo że kaplica ta jest mała, spełniała przez ponad wiek swoje zadanie.
W 2005 roku wybudowano wreszcie duży murowany kościół, a w kaplicy sporadycznie odprawiane są nabożeństwa. Zazwyczaj służy ona jako dom przedpogrzebowy.
Huta Deręgowska powstała w XVI wieku, a w XVII dostała się w ręce Adama Dorengowskiego, który był właścicielem kilku okolicznych wiosek. Inną historię powstania tej wsi przedstawiają podania ludowe. Legenda o powstaniu Huty Deręgowskiej brzmi tak. Dawno dawno temu przemierzający puszczę bartnik Jędrzej, który akurat wybierał miód z barci, spotkał na swej drodze młodą dziewczynę, która zabłądziła w puszczy i uciekała przed wilkami. Została uratowana przez bartnika, a potem opowiedziała mu, że jest sierotą podróżującą przed siebie z nadzieją, że ktoś ją przygarnie, a na imię ma Hedwiga (Jadwiga). Młodzieniec mieszkał sam w puszczy, więc postanowił przygarnąć młodą dziewczynę i odtąd zamieszkali razem w skromnym domostwie. Zajmowali się bartnictwem, a także żyli z tego, co dawała im puszcza. Zbierali jagody, grzyby i różne zioła. Z czasem gdy dorobili się dzieci, wykarczowali kawałek lasu i uprawiali na tej ziemi zboże i warzywa.
Po kilkunastu latach obok ich domostwa osiedlili się też inni ludzie i tak powstała mała osada pośrodku puszczy. Po pewnym czasie do wsi przybył człowiek, który postanowił założyć tu hutę szkła, gdyż na tych terenach był piasek, który idealnie nadawał się do wyrobu szkła. Człowiekiem tym był Krzysztof Deręgowski. Mała huta dała pracę mieszkańcom wsi i ich życie nie było już uzależnione od tego, co wychodują sami i co im da las. Właściciel huty był bardzo dobrym i uczciwym człowiekiem i dobrze traktował mieszkańców wsi. Z tego powodu mieszkańcy postanowili swoją wieś nazwać Hutą Deręgowską, aby uczcić swojego dobroczyńcę.