Dwór piętrowy z połowy XIXw, wzniesiony na planie prostokąta. Nakryty czterospadowym, mansardowym dachem. W dachu znajdują się trzy trójkątne wystawki. Powojennie dobudowane szopy szpecą całość. Okolica również chaotycznie zabudowana. Park zamieniony w ogródki działkowe.
Na początku XIX w. Marcinkowo należało do Anny Więckowskiej. Następnie majątek należał do Bielickich. W 2 połowie XIX w. właścicielem majątku był Kazimierz Jaczyński z żoną Magdaleną z Rudnickich. Ich synem był Czesław, ur. w 1846 r. Z małżeństwa Czesława z Marianną pochodził kolejny właściciel Marcinkowa – Kazimierz. To on doprowadził majątek do rozkwitu, przekształcił rodowe Bielice w samodzielną posiadłość oraz wystawił nowe dwory w Marcinkowie i Bielicach. Oprócz tego w dobrach Jaczyńskich znajdowały się folwarki Gozdanin, Piaski i Marcinki. W 1926 r. majątek liczył 375 ha, w tym 315 ha ziemi uprawnej i 37,5 ha łąk i pastwisk. Dochód gruntowy z majątku wynosił 1593 talary. Po 1927 r. właścicielem Marcinkowa został syn Kazimierza -Tadeusz. Ojciec zmarł w 1935 r. na skutek ciężkiej i nieuleczalnej choroby.
W latach 1939-1945 wieś znajdowała się pod zarządem niemieckim i nosiła nazwę Martinau. Po wojnie wszystkie majątki przejął Skarb Państwa Polskiego. Tadeusz Jaczyński za udział w kampanii wrześniowej, już jako podporucznik rezerwy, został odznaczony Krzyżem Walecznych. Zmarł w 1980 r. i został pochowany zgodnie z ostatnią wolą, w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Kwieciszewie.