Posiadacze ogródków, a nawet doniczek z ulubionymi roślinami wiedzą, że torfy użyźniające podłoże mają odczyn kwaśny (pH mniejsze od 7). Osobliwością torfowisk Chełmskiego Parku Krajobrazowego jest znaczne nasycenie miejscowych torfów węglanem wapnia, który decyduje o ich wyjątkowo zasadowym odczynie. To rzadko spotykane zjawisko nie tylko w Polsce, ale również w Europie. Na tyle unikalne, że chełmskie torfowiska oczekują na objęcie ochroną w ramach międzynarodowej Konwencji Ramsar.
Powstały w bagiennych obniżeniach położonych w sąsiedztwie kredowych wzgórz. Miąższość torfów, które zaczęły się odkładać w okresie ustępowania lądolodu ostatniego zlodowacenia, sięga nawet kilkunastu metrów. Duża koncentracja węglanu wapnia w torfach to zasługa zmineralizowanych wód zasilających bagna. Obszar torfowisk jest bardzo interesujący pod względem florystycznym. Rosną tu relikty epoki lodowej (np. wierzba lapońska czy brzoza niska) obok ciepłolubnych roślin południowego pochodzenia (m.in. ostrożeń panoński, oman i aster gawędka). Dla laika torfowiska to jednak przede wszystkim morze szuwarów. Tworzy je kłoć wiechowata, której łany zajmują setki hektarów. Nigdzie indziej w Polsce nie zobaczymy równie rozległego obszaru występowania tej rośliny.
Torfowiska węglanowe chronione są w trzech rezerwatach przyrody: "Bagno Serebryskie", "Brzeźno" i "Roskosz". Wygodna do obserwacji bagien wieża widokowa stoi na skraju rezerwatu, około 2 km na zachód od wsi Brzeźno. Można do niej dojechać polną drogą. Po drodze, w Brzeźnie znajduje się Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny Zarządu Chełmskich Parków Krajobrazowych. Organizowane są tu rajdy i wycieczki, pokazy filmów przyrodniczych, prelekcje oraz szkolenia (kontakt tel.: 082 563 16 33, 563 25 20).