Woda mineralna "Magdalena" - szczawa wodorowęglanowo - chlorkowo - sodowo - jodkowa zalecana do kuracji pitnej przy chorobach układu trawiennego, dróg żółciowych oraz zawarciach. Źródło odkrył w 1839 r. przebywający w uzdrowisku kuracjusz Jan Cielecki. Zdrój otrzymał nazwę "Magdalena" od imienia przebywającej w tym czasie w Szczawnicy Magdaleny Kownackiej , właścicielki dóbr Ponikowa. Analizę chemiczną wody przeprowadził w 1840 r. mieszkający we Lwowie Teodor Torosiewicz - farmaceuta, balneochemik.
Nad odkrytym zdrojem w 1839 r. postawiona została stylowa, wieloboczna, drewniana altana nakryta stromym dachem namiotowym. 27 lat później została zbudowana tutaj kryta galeria spacerowa przyozdabiana w okresie zimowym rzeźbami przedstawiającymi cztery pory roku. Rzeźby te zakupione zostały przez Akademię Umiejętności dla ozdoby parku. Wodę do picia kuracjuszą podawały dziewczyny tzw. podawajki. Przed podaniem wody czerpały ją ze studni opuszczając obwiązaną sznurkiem szklankę do drewnianego drążka. Woda w ten sposób była podawana do końca lat 70 XIX wieku tj. do czasu modernizacji pijalni i zamontowaniu nad zdrojem pompy typu "Tober". W 1963 r. galeria została rozebrana a na jej miejscu w 1970 r. wzniesiono nowy pawilon pijalni.
Pawilon postawiony został na podstawie szesnastokątna ze szkła i aluminium. W 2002 r. po pożarze kompleksu obiektów na placu Dietla - Domu nad Zdrojami oraz kawiarni Haneczka, w której mieściła się pijalnia wód "Józefina" i "Stefan", pijalnię przeniesiono do nowo wzniesionego pawilonu przy źródle "Magdaleny". Od czerwca 2008 pijalnia wody znajduje się ponownie w odtworzonym w historycznej formie "Domu nad Zdrojami". Obecnie po rozbiórce poprzedniego pawilonu przy źródle "Magdalenka", przy ul. Zdrojowej wzniesiona została stylowa, podłużna drewniana altana z ażurowymi elementami. Płaski dach altany wsparty jest na arkadowych podporach.