Monumentalny obiekt został wzniesiony na skraju wsi. Pierwotnie stały tutaj dwa drewniane kościoły - pierwszy spłonął w latach 30. XV wieku, drugi został spalony w 1624 r. podczas najazdu Tatarów pod wodzą Kontymira. Kamień węgielny pod budowę neogotyckiej świątyni wg. projektu sanockiego architekta Wilhelma Szomeka położył w 1899 r. ks. bp Jakub Glazer. W 1900 r. kościół zbudował z cegły i kamienia ówczesny proboszcz parafii ks.Józef Data.
Przed wejściem do świątyni, w kruchcie oraz nawie wmurowano liczne epitafia i tablice pamiątkowe, w tym epitafium upamiętniające budowniczego kościoła księdza Józefa Datę. Do świątyni prowadzą ozdobne, dwuskrzydłowe drzwi, które zdobią sceny biblijne. Wewnątrz świątyni uwagę zwracają witraże w strzelistych oknach, a wśród nich witraż ołtarzowy przedstawiający św. Katarzynę Aleksandryjską z atrybutami męczeństwa, a w portalu rozeta "Mater Dolorosa" oraz neogotyckie, drewniane ołtarze i gotycka, kamienna chrzcielnica z kościoła spalonego przez Tatarów.
Obok świątyni stoi murowana dzwonnica z trzema dzwonami z 1987 r. Dwa dzwony noszą imiona:św. Andrzej Bobola i św. Maksymilian, a trzeci nosi imiona św.św. Józefa i Antoniego. W dniu 25.11.1903 r. świątynia została poświęcona, a w 1912 r. konsekrowana przez biskupa Karola Józefa Fischera.
Andrzej Bobola - święty Kościoła katolickiego, jezuita, misjonarz, męczennik urodził się 30 .11.1591 r. w Strachocinie. Pojmany przez Kozaków, zginął śmiercią męczeńską 16.05.1657 r. w Janowie Poleskim. Jego kult w tutejszym miejscowości wprowadził w latach 80. XX wieku ksiądz Józef Niżnik. W tutejszej świątyni znajdują się relikwie św. Andrzeja Boboli ofiarowane 16.05.1988 r. przez o.o. jezuitów z Warszawy.
Na placu przed świątynią, na prostym cokole od 10.05.1997 r. stoi figura św. Andrzeja Boboli - dar o.o. jezuitów z Warszawy. 19 marca 2007 r. metropolita przemyski ks. abp Józef Michalik ustanowił kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej sanktuarium św. Andrzeja Boboli.