„Ziemi przypisany” to tytuł pierwszej powieści Juliana Kawalca z roku 1962 i zarazem jego credo literackie. Polski prozaik, publicysta i poeta urodził się 11 października 1916 we Wrzawach w miejscu gdzie Wisła i San łączą swoje wody. Chłopskie pochodzenie wywarło na nim swe piętno i jak mówił : powinnością twórców jest zachowanie dziedzictwa ojców i dziadów, etosu chłopskiej pracy, takich wartości jak „miłość do ziemi, która rodzi chleb, szacunek dla starych zniszczonych rąk.
Po szkole podstawowej we Wrzawach, dzięki ciężkiej pracy rodziców i przy wsparciu finansowym wuja Alojzego z Francji uczęszczał do Colegium Gostomianum w Sandomierzu. Studia polonistyczne podjął na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie gdzie związał się z ruchem ludowym. Należał do Polskiej Akademickiej Młodzieży Ludowej – PAML.
II wojna światowa zmusziła go do przerwania nauki w związku z czym poświęcil się działalności w ruchu oporu. Jesienią 1944 roku został skierowany przez kolegów z organizacji "Wieś" do pracy w Polskiej Agencji Prasowej w Lublinie, gdzie pełnił funkcję korespondenta wojennego. Po wyzwoleniu wrócił do Krakowa, skończył studia polonistyczne i debiutował w roku 1957 tomikiem opowiadań „Ścieżki wśród ulic”.
Do jesieni 2014 roku wydał 22 książki, zbiory opowiadań oraz dwa tomiki poezji które przetłumaczono na ponad 20 języków. W latach 1987 – 1989 był prezesem Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich i członkiem PEN-Clubu oraz Stowarzyszenia Kultury Europejskiej. Jego opowiadania, reportaże i artykuły publikowane były im.in. W „Kulturze”, „Miesięczniku Literackim „, „Nowej Kulturze”, „Odrze”.
Najpopularniejsze utwory to „Ziemi przypisany”, „W słońcu”, „Tańczący jastrząb”, „Wezwanie”, „Przepłyniesz rzekę” i „Szara aureola”. Jego ostatnia książka „Czerwonym szlakiem na Turbacz" została wydana w 2009 roku. Julian Kawalec uznawany był za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli nurtu chłopskiego w powojennej literaturze polskiej. Zmarł w Krakowie 30 września i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.