Nieopodal parku na Zdrowiu w dzielnicy Polesie znajduje się osiedle im. Józefa Montwiłła - Mireckiego. Wyróżnia się tym, iż w całości zostało wybudowane w stylu lat międzywojennych, czyli modernizmu.
Magistrat miasta Łodzi, zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej z 1928 r. postanowił o rozpoczęciu budowy mieszkań dla robotników m. in. na Polesiu Konstantynowskim. Wzniesiono je w latach 1928 - 1933 wg. projektu J. Łukasika, W. Szerszewskiego, Miruty Słońskiej i Jerzego Berlinera. To pierwsze w Łodzi blokowisko wybudowała firma Izraela Tyllera.
W trójkącie ulic Jarzynowa, Srebrzyńska, Al. Uni ( obecnie Al. Uni Lubelskiej ) stanęło 20 bloków. Mieszkania w liczbie 917 zostały wyposażone w kuchnie, gaz, wodę i elektryczność. Lokale dwuizbowe i większe posiadały również łazienki. Tak więc standard wysoki jak na tamte czasy. W rezultacie okazały się za drogie na kieszeń przeciętnego robotnika. Tak więc większość lokali zajmowali przedstawiciele klasy średniej i inteligencji. Do takich można zaliczyć, znaną rzeźbiarkę Katarzynę Kobro z mężem Władysławem Strzemińskim oraz malarza i grafika Karola Hillera.
W historii osiedla nie brakowało dramatycznych wydarzeń, do których można zaliczyć akcję wysiedleńczą przeprowadzoną przez hitlerowców w dniu 11 grudnia 1939 roku, następnie w noc sylwestrową oraz w nocy z 14 na 15 stycznia 1940 r. kiedy to na mrozie wyrzucono z domów kilka tysięcy osób. Ludzie ci mieli tylko około 20 minut na zabranie podręcznego bagażu.
Największym "dobrodziejstwem" tej lokalizacji jest sąsiedztwo płuc miasta , a mianowicie parku im. Józefa Piłsudskiego na Zdrowiu. Jako ciekawostkę można dodać iż osiedle posiadało własną gazownię po której do chwili obecnej pozostały dwa w stanie agonalnym budynki przy ul. Srebrzyńskiej 77 i 79. W jednym z nich mieszkali pracownicy gazowni. Pomiędzy nimi znajdował się zbiornik gazu o pojemności 13,600 m3. Do wybuchu I wojny światowej w tym miejscu rósł las, który został przez okolicznych mieszkańców wycięty z powodu braku opału.