Nieprzerwanie od XIV w. aż do 1906 r. dobra Krasne należały do Krasińskich herbu Ślepowron. Jeden z rodu, biskup krakowski Franciszek Krasiński ufundował miejscowy kościół. Świątynia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego pochodzi z lat 1570-1575. W XVIII w. dokonano jej przebudowy w duchu baroku. Wnętrze może zachwycić polichromiami i licznymi nagrobkami Krasińskich. W krypcie znajdują się grobowce Ludwika Krasińskiego (1833-1895) oraz jego żony Elizy z Branickich (1820-1876). Pani Eliza spoczęła w tutejszej krypcie u boku drugiego męża, z którym wiodła szczęśliwsze życie. Pierwszym był zdradzający żonę, bez pamięci zakochany w Delfinie Potockiej, kuzyn Ludwika, poeta Zygmunt Krasiński. Jak już wspomnieliśmy, jego grobowiec znajduje się w Opinogórze, położonej tylko kilkanaście kilometrów od Krasnego. Ludwik Krasiński zasłynął jako doskonały gospodarz Krasnego. Zbudował cukrownię "Krasiniec" (niestety zakład zamknięto w 2003 r.) oraz pierwszą w Polsce fabrykę grzebieni i guzików. Założył słynną stadninę koni pełnej krwi angielskiej. Z dawnego założenia dworskiego ocalała w Krasnem XIX-wieczna neogotycka wieża wodociągowa. W jej pomieszczeniach, niemalże pod "hrabiowskim okiem", wzrastał przyszły komunista, Marceli Nowotko. Spędził tu dzieciństwo i lata młodości. Obecnie w wieży działa dom kultury. Można wejść na ostatnią kondygnację wieży, by z góry popatrzeć na podworski park i obiekty stadniny. Rezydencję dworską otaczał rozległy park krajobrazowy zaprojektowany przez słynnego projektanta ogrodów Waleriana Kronenberga. Założono go w latach 1902-1907. Obecnie park jest zaniedbany i zdziczały. Warto pospacerować jednak jego alejkami, zwłaszcza tymi wysadzanymi niegdyś strzyżonymi grabami. Podobno należą do najdłuższych w Europie. Łączna długość grabowych szpalerów osiąga 1,5 km! Obecnie nikt nie zadaje sobie trudu ich strzyżenia. Graby wybujały wysoko, ale nadal jest tu pięknie i nastrojowo, zwłaszcza w ładne dni jesienne. Alejki otaczają dwa stawy. Twórcy parku nadali im kształt liter K (bliższy wejścia) i D. Dobrze widać to na planszy z planem zawieszonej na ścianie wieży wodociągowej. Litery pochodziły od nazwy Dobra Krasne. Nie było dane przetrwać do naszych czasów modrzewiowemu dworowi Krasińskich. Został rozebrany jesienią 1939 r. Na jego miejscu w 1940 r.wybudowano rezydencję dla gauleitera i nadprezydenta Prus Wschodnich, Ericha Kocha, który objął w posiadanie dobra Krasne. Koch przyjeżdżał tu na polowania. Niemal stale mieszkała w willi jego rodzina. Zimą 1945 r. Niemcy, uciekając przed bolszewikami, wysadzili rezydencję. Pozostały po niej ruiny w południowej części parku. Tak jak wszystkie miejsca, w których bywał gauleiter Koch, także Krasne bywa zaliczane do miejsc potencjalnego ukrycia Bursztynowej Komnaty. Z tego powodu ruiny penetrują czasami niezmordowani poszukiwacze wyposażeni w elektroniczne wykrywacze skarbów. Wyraźnym śladem wojennej przeszłości jest budynek stojący na prawo od wjazdu na teren dawnego majątku. To typowy dla terenu Mazur dom zbudowany według niemieckiego projektu. Był wartownią esesmanów z obstawy Ericha Kocha.