Obecny kościół sięga swoimi korzeniami roku 1476 (z przebudową w roku 1574), odbudowany i ponownie przebudowany w latach 1790-1800. Jest to budynek murowany, otynkowany, oszkarpowany, składający się z dwóch brył. Najstarsza pochodzi ze wspomnianego roku 1476, a druga - przypuszczalnie przednia - pochodzi już z lat odbudowy i przebudowy (1790-1800). Całość budowli zakończona jest zakończona półokrągłą absydą.
Na dolnych krańcach zewnętrznego muru, w części najstarszej świątyni, po ostatnim remoncie kościoła odkryto fragmenty wątków ceglanych muru - dla pokazania sztuki murarskiej czy przybliżenia wyglądu dawnych cegieł o nieregularnych ściankach, ze śladami, tzw. “palcówkami”. Na połączeniu kalenic dwóch brył osadzono małą wieżyczkę na sygnaturkę.
Od frontu świątynia jest ozdobiona wysoką ścianą szczytową nawiązującą swymi skromnymi arkadkami do epoki renesansu. Poniżej ściany szczytowej znajduje się przedsionek spełniający funkcję wejścia, który wybudowano między frontowym oszkarpowaniem, na planie zbliżonym do prostokąta. Otwory okienne świątyni są wąskie, prostokątne, zwieńczone półokrągłymi, małej rozpiętości łukami.
Według dostępnych “źródeł”, wewnątrz na uwagę zasługują: prezbiterium, zakrystia z 1790 roku, dwie kruchty (frontowa i boczna) z 1874 roku, ambona z 1800 roku, gotycki krucyfiks z ok. 1400 roku, kropielnica z XVII wieku, nagrobek kasztelana Złotkowskiego, z 1597 roku, z którego inicjatywy kościół został zbudowany, z jego fundacji.