Pomnik Wdzięczności i Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni autorstwa prof. Stanisława Horno-Popławskiego odsłonięto 22 lipca 1953 r. Wznosi się on na Skwerze Obrońców Inowrocławia. Został wzniesiony w miejscu o bogatej historii. Obecny Skwer Obrońców Inowrocławia do 1919 r. nosił nazwę Friedrichsplatz, następnie był nienazwany ale określany przez mieszkańców placem przed Szkołą Wydziałową, od 1929 r. był to plac Henryka Sienkiewicza. Na początku lat 50. XX w. otrzymał nazwę Plac Obrońców Stalingradu. W styczniu 1992 r. Skwer uzyskał obecną nazwę.
W tej części Skweru wznosił się w latach 1909-1939 neogotycki budynek Szkoły Wydziałowej, który był ostatnim miejscem obrony mieszkańców Inowrocławia przed niemieckimi wojskami w 1939 r. Budynek został zdobyty przez Niemców 8 września 1939 r. a następnie zburzony. W czasach zaborów na przed szkołą stał pomnik cesarza Fryderyka III, który został zburzony przez w 1919 r. Na zachowanym cokole tego pomnika od 1930 r. umieszczono - z inicjatywy oficerów 59 pułku piechoty - tablicę poświęconą Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Ten pomnik zburzyli Niemcy w 1939 r. i wystawili na jego miejscu Pomnik Zwycięstwa, który został zburzony w 1945 r. Następnie w tym miejscu wzniesiono w 1953 r. Pomnik Wdzięczności i Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni dla upamiętnienia zajęcia Inowrocławia przez Armię Czerwoną w dniu 21 stycznia 1945 r.