Pierwsze historyczne wzmianki o parafii w Przybyszewie sięgają przełomu XII i XIII w., kiedy to została założona przez zakon benedyktynów płockich i erygowana parafia pod wezwaniem św. Piotra, która następnie w późniejszym okresie otrzymała za patrona św. Pawła. Na przełomie XIV i XV została założona szkółka parafialna, która działała do końca XVIII w.
Pierwsze zachowane historyczne wzmianki w kronikach parafialnych o drewnianym kościele sięgają 1603 r. W 1715 r. została wybudowana nowa drewniana świątynia z inicjatywy opata sulejowskiego Waleriana Zatorskiego. W dniu 13 czerwca 1892 r. od uderzenia pioruna kościół spłonął. Z pożaru ocalała tylko dzwonnica, zakrystia i figurka Matki Boskiej z kościoła.
Nowa murowana świątynia została wzniesiona w latach 1894-89 w stylu neogotyckim. W dniu 18 lipca 1901 r. kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła został konsekrowany przez księdza arcybiskupa Wincentego Chościak – Popiela. W 1902 r. został wybudowany ołtarz z kamienia pińczowskiego i szydłowieckiego. W ołtarzu umieszczono rzeźby: Koronacja Najświętszej Marii Panny, figury św. Wojciecha, św. Stanisława i apostołów Piotra i Pawła, a całość zwieńcza gołębica Ducha Świętego. W ołtarzach bocznych znajduję się obrazy: św. Józefa z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XVIII w., św., Rodziny z 1905 r. autorstwa Feliksa Wygrzywalskiego, oraz obrazy: św. Stanisława i Serca Jezusa z 1924 r pędzla Stanisława Zawadzkiego.