Samotnie stojąca wieża mieszcząca się przy Rynku oraz kilka nagrobków znajdujących się na Starym Cmentarzu, to jedyne pozostałości po społeczności ewangelickiej w Pieniężnie.
Pierwsi protestanci osiedlili się w dawnym Mehlsack po zaborze Warmii przez Prusy, wspomina się iż od roku 1772 do 1817 pastorem był mieszkaniec Wyszkowa a później duchowny z Żelaznej Góry. Pierwsze nabożeństwa odprawiane były w sali ratusza która została oddana parafii ewangelickiej na wieczyste użytkowanie przez Fryderyka Wilhelma III, już wówczas powstał też plan budowy kościoła dla miejscowej parafii. Z tym zamiarem zakupiono działkę w północnej części wspomnianego Rynku, projekt kościoła sporządził znany pruski budowniczy Schinkel. Niestety śmierć króla wydłużyła realizację, plebania wraz z domem dla wiernych oraz kościołem powstały dopiero za rządów Fryderyka Wilhelma IV.
Samą świątynię budowano w latach 1844-1851, była to budowla halowa z czerwonej cegły wzorowanej na zakonnym gotyku. Obiekt posiadał organy które odrestaurowane w roku 1933, dębowe siedziska oraz ambonę wyrzeźbioną z dębowego pnia. Warte wspomnienia są także bogato zdobione drzwi wejściowe do zakrystii, a także fakt że zastosowano tu nowoczesne centralne ogrzewanie powietrzem obiegowym.
Opisywana wieża stała bezpośrednio przy nawie kościelnej, reprezentuje ona styl neogotycki i mierzy 28 metrów. W wieży zawieszone były dwa dzwony brązu, niestety większy musiano w roku 1943 zdemontować i przekazać wojsku. Ostatnie nabożeństwo w kościele ewangelickim odprawione zostało 21 stycznia 1945 roku, potem wszystkie sale i pomieszczenia zapełniły się uciekinierami i żołnierzami. Wskutek bombardowań które nastąpiły w następnych dniach, świątynia została częściowo zniszczona. Dalsze lata również niebyły łaskawe, w latach 60 XX wieku rozebrano główną nawę pozostawiając jedynie wieżę.
Stojąca po środku starego rynku samotna wieża kościoła ewangelickiego, w roku 1993 wpisana została do rejestru zabytków.