Niewielka murowana kaplica stoi przy ul. Wojska Polskiego – jednej z głównych arterii Zwolenia. Znajduje się pośród drzew, na ogrodzonym terenie. Dojścia do niej broni piękna, kuta brama zwieńczona krzyżem, niestety - zamknięta na kłódkę. Ogrodzenie obejmuje także teren, na którym widoczny jest krzyż z białego marmuru. To pomnik wotywny.
W tym miejscu znajdował się kiedyś cmentarz morowy. Cholera pojawiła się na ziemiach polskich w 1831 r. za sprawą rosyjskich wojsk (powstanie listopadowe) a po raz ostatni w 1894 r. Kaplica została wystawiona spontanicznie przez mieszkańców Zwolenia właśnie podczas epidemii morowego powietrza. Jej budowa trwała tydzień. Powstała w 1854 r. na miejscu spalonego w 1800 r. w czasie wielkiej pożogi kościoła szpitalnego z 1596 r. Poświęcono ją św. Annie, która od XVI w. była patronką miasta. Uznano, że jej wstawiennictwo może pomóc w uwolnieniu miasta od zarazy.
Stojący za kaplicą krzyż morowy poświęcono natomiast ofiarom ostatniej już epidemii. Znajdująca się pod płaskorzeźbą inskrypcja informuje: „Na chwałę Panu Bogu za szczęśliwe przejście cholery ten Krzyż wystawili, Młodzież Osady Zwoleń 1894 r.”
Kaplica bardzo szybko została poświęcona. Mszę św. odprawiano w niej cztery razy w roku, a od 1930 r. - „w miarę potrzeb ludności”. Dziś wierni spotykają się przy niej jedynie raz w roku, w liturgiczne wspomnienie św. Anny (26 lipca). Przed kapliczką wystawiono drewniany krzyż jako „Pamiątkę misji św. prowadzonych przez oo. Misjonarzy od 23.IV do 30.IV.1939”. Rok 1939 figuruje także na bramie wejściowej broniącej dostępu do kapliczki i terenu niegdysiejszego cmentarza cholerycznego.
Warto wiedzieć:
Na świecie odnotowano w XIX w. siedem pandemii cholery. Nadal nie jest to choroba zapomniana. Największe zagrożenie panuje w Afryce, południowej Azji i w Ameryce Łacińskiej. Jednak dzięki odkryciu przez Roberta Kocha (1883) przecinkowca cholery, można ją leczyć, wobec czego śmiertelność spadła z 50% do 1 %.